ЭТИЧЕСКИЕ НОРМЫ ПУБЛИКАЦИОННОГО ПРОЦЕССА В НАУЧНОМ ЖУРНАЛЕ «ВЕСТНИК УНИВЕРСИТЕТА» РТСУ
Этические нормы публикационного процесса соответствуют общепринятым стандартам публикационной этики и должны соблюдаться всеми его участниками – авторами, редакционной коллегией, рецензентами.
Этические нормы для авторов
1. Представляемые авторами материалы для публикации должны быть оригинальными, отражать результаты проведенных ими лично исследований.
2. Использованные в рукописи факты и сведения должны быть подлинными и доступными для проверки их достоверности.
3. Предоставление ложных или непроверенных данных недопустимо.
4. Все заимствованные суждения, утверждения, идеи и концепции должны быть оформлены с указанием первоисточника и автора. Все заимствованные материалы должны содержать ссылки на авторов и указаны в списке использованной литературы. Наличие заимствования без ссылки рассматривается как плагиат. Не допускается чрезмерное цитирование, затрудняющее восприятие оригинальных выводов и суждений самого автора.
5. Соавторами могут выступать только те лица, которые внесли вклад в проведение исследования. Включение в соавторство лиц, не принимавших участие в подготовке статьи к публикации, не допустимо. Ответственность за содержание статьи несут все авторы публикации.
6. Не допускается публикация одной и той же рукописи более чем в одном журнале.
7. Критическая оценка исследований других авторов в публикации должна высказываться с соблюдением этических норм.
Этические нормы для редакции
1. Редакция журнала принимает решение о публикации статьи, руководствуясь Положением о журнале, законодательными актами и требованиями в отношении соблюдения авторских прав.
2. Содержание рукописей оценивается редакцией вне зависимости от расовой, этнической, религиозной и гендерной принадлежности и гражданства.
3. При принятии решения о публикации статьи редакция учитывает соответствие рукописи тематике журнала, актуальность её проблематики, новизну и научную значимость проведенного исследования, достоверность результатов и выводов.
4. К публикации принимаются статьи, достоверность научных результатов и научная значимость которых не вызывает сомнений.
5. С целью обоснованной, объективной оценки научной значимости представленной к публикации статьи редакция привлекает компетентных рецензентов и при принятии окончательного решения учитывает их мнение.
6. Редакцией обеспечивается неразглашение информации, содержащейся в неопубликованных рукописях.
Этические нормы для рецензентов
1. Рецензент представляет в редакцию объективную научно обоснованную оценку статьи с рекомендациями её отклонения, доработки либо публикации без внесения в неё каких-либо изменений.
2. При рецензировании статьи должны соблюдаться конфиденциальность её содержания, за исключением случаев обнаружения плагиата, недостоверности или фальсификации в материалах рукописи.
3. Рецензент не должен допускать персональной критики автора статьи.
4. Если рецензент считает себя недостаточно компетентным по проблематике рецензируемой статьи или не может по каким-либо причинам соблюдать объективность при её оценке, он обращается в редакцию с самоотводом для последующей передачи рукописи на рецензирование другому специалисту.
5. Замечания и пожелания рецензента должны иметь целью повышение научного уровня работы.
ETHICAL STANDARDS OF THE PUBLICATION PROCESS IN THE SCIENTIFIC JOURNAL "UNIVERSITY BULLETIN" (RUSSIAN-TAJIK (SLAVONIC) UNIVERSITY)
Ethical norms of the published process meet the requirements of generally accepted standards of ethics and should be observed by all its participants - authors, editorial board, reviewers.
Ethical standards for authors
1. The materials submitted by the authors for publication should be original, reflect the results of their personal research.
2. The facts and information used in the manuscript must be authentic and accessible for verification of their reliability.
3. Provision of false or unverified data is inadmissible.
4. All borrowed judgments, statements, ideas and concepts should be obtained with the primary source and the author. All borrowed materials have to contain reference to authors and should be given in the list of used literature. If there is a loan without reference, it is considered as plagiarism. It is not allowed excessive citation, which makes it difficult to perceive the original conclusions and views of the author himself.
5. Only those who contributed to the study may act as co-authors. Inclusion in the co-authorship of persons who did not take part in the preparation of articles for publication is not permissible. All authors of the publication carry the responsibility for the content of the article.
6. It is not allowed to publish the same manuscript in more than one journal.
7. Critical evaluation of the research of other authors in publications should be expressed with the compliance of ethical standards.
Ethical standards for the editorial board
1. The editorial board of the Journal takes a decision to publish the article, guided by the Regulations on the Journal, legislative acts and requirements for compliance with the copyright.
2. The content of the manuscripts is evaluated by the editorial staff, regardless of race, ethnicity, religion, gender and citizenship.
3. When making a decision to publish an article, the editors take into account the correspondence of the manuscript to the subject matter of the journal, the relevance of its problems, the novelty and scientific significance of the research conducted, the reliability of the results and conclusions.
4. Articles are accepted for publication, the reliability of scientific results and the scientific significance of which is beyond doubt.
5. For the purpose of a substantiated, objective assessment of the scientific significance of the article submitted for publication, the editorial staff engages competent reviewers and, when making a final decision, takes into account their opinion.
6. The editorial board does not disclose the information contained in unpublished manuscripts.
Ethical standards for reviewers
1. The reviewer submits to the editorial office an objective scientifically grounded assessment of the article with recommendations for its rejection, revision or publication without making any changes to it.
2. When reviewing an article, the confidentiality of its content should be respected, except for cases of plagiarism, unreliability and falsification in the materials of the copyright.
3. The reviewer should not allow personal criticism of the author of the article.
4. If the reviewer considers himself insufficiently competent on the subject matter of the article under review or cannot be judged by his assessment for any reason, he refers to the editorial office with a recusal to transfer the manuscript to the review of another specialist.
5. Comments and wishes of the reviewer should have a purpose to increase the scientific level of the work.
МЕЪЁРҲОИ АХЛОҚИИ РАВАНДИ ИНТИШОР ДАР МАҶАЛЛАИ ИЛМИИ «ВЕСТНИК УНИВЕРСИТЕТА» (РОССИЙСКО-ТАДЖИКСКИЙ (СЛАВЯНСКИЙ) УНИВЕРСИТЕТ)
Меъёрҳои ахлоқии раванди интишор ба стандартҳои ба таври умумӣ қабулшудаи ахлоқи интишорӣ мувофиқ буда, бояд аз тарафи ҳамаи иштироккунандагони он – муаллифон, ҳайати таҳририя, муқарризон ҳатман риоя шавад.
Меъёрҳои ахлоқӣ барои муаллифон
1. Маводҳои аз тарафи муаллифон барои интишор пешниҳодшаванда бояд аслӣ бошанд, яъне натиҷаҳои тадқиқоти аз тарафи худи муаллиф гузаронидашударо инъикос намоянд.
2. Далелҳо ва маълумоти дар дастнавис истифодашуда бояд заминаи ҳақиқӣ дошта, барои санҷидани асилияти онҳо дастрас бошанд.
3. Пешниҳод кардани маълумоти бардурӯғ ва ё санҷиданашуда номумкин аст.
4. Ҳамаи фикрҳо, ақидаҳо, идеяҳо ва консепсияҳои иқтибосшаванда бояд бо нишондоди сарчашма ва муаллифашон оварда шаванд. Тамоми маводҳои иқтибошаванда бояд ба муаллифони онҳо ҳаволаҳо дошта бошанд ва дар рӯйхати адабиёти интишоршуда оварда шаванд. Мавҷуд будани иқтибос бидуни ҳавола плагиат ҳисобида мешавад. Ҳамчунин аз овардани миқдори барзиёди иқтибосот низ, ки хулосабарории мушаххас ва инфиродии худи муаллифро душвор мегардонад, худдорӣ кардан лозим аст.
5. Ба ҳайси ҳаммуалифон танҳо шахсоне баромад карда метавонанд, ки дар гузаронидани тадқиқоти мазкур саҳми худро гузошта бошанд. Ба ҳаммуаллифӣ қабул кардани шахсоне, ки дар омодакунии мақола ба интишор иштирок накарданд, иҷозат дода намешавад. Масъулияти мазмуни мақоларо ҳамаи муаллифони интишор бар дӯш доранд.
6. Нашр кардани як дастнавис дар бештар аз як маҷалла номумкин аст.
7. Баҳодиҳии интиқодии тадқиқоти муаллифони дигар дар интишорот бояд бо риоя намудани меъёрҳои ахлоқӣ амалӣ гардад.
Меъёрҳои ахлоқӣ барои таҳририя
1. Таҳририяи маҷалла дар бораи интишор додани мақола бо инобати Низомнома дар бораи маҷалла, санаду талаботи қонунгузорӣ дар хусуси риоя намудани ҳуқуқҳои муаллифон қарор қабул мекунад.
2. Мазмуни дастнависҳо аз ҷониби таҳририя новобаста аз мансубияти нажодӣ, миллӣ, динӣ ва гендерӣ ё шаҳрвандӣ баҳо дода мешавад.
3. Ҳангоми қарор қабул кардан оид ба интишори мақола таҳририя мувофиқати дастнависро ба доираи мавзӯҳои маҷалла, мубрамнокии мавзӯҳои дар он дарҷгардида, навгонӣ ва арзиши илмии тадқиқоти гузаронидашуда, эътимоднокии натиҷаҳо ва хулосаҳои онро ба инобат мегирад.
4. Барои интишор мақолаҳое қабул карда мешаванд, эътимоднокии натиҷаҳои илмӣ ва арзиши илмиашон бешубҳа аст.
5. Бо мақсади баҳодиҳии асоснок ва объективонаи аҳамияти илмии мақолаи ба интишор пешниҳодшуда таҳририя муқарризони босалоҳиятро ҷалб карда, ҳангоми қабул намудани қарори ниҳоӣ ақидаҳои онҳоро ба инобат мегирад.
6. Таҳририя ошкор нашудани иттилооти дар дастнавис маҳфузбударо таъмин мекунад.
Меъёрҳои ахлоқӣ барои муқарризон
1. Муқарриз ба таҳририя баҳодиҳии объективии аз ҷиҳати илмӣ асоснок кардашудаи мақоларо бо тавсияҳои рад кардан, иловатан кор кардан ва ё интишор додани он бидуни ворид кардани тағйирот пешниҳод мекунад.
2. Зимни муқарризии мақола махфияти мазмуни он, ба истиснои ҳолатҳои ошкоршавии плагиат, ноаниқӣ ва ё таҳрифкорӣ дар маводи дастнавис риоя карда мешавад.
3. Муқарриз бояд ба танқиди шахсияти муаллифи мақола роҳ надиҳад.
4. Агар муқарриз салоҳиятнокии худро доир ба мазмуни мақолаи тақризшаванда нокифоя донад ва ё бо сабабҳои дигар ба он баҳои объективона дода натавонад, вай ба таҳририя бо хоҳиши худбартарафкунӣ барои интиқоли минбаъдаи дастнавис ба мутахассиси дигар муроҷиат мекунад.
5. Қайдҳо ва эродҳои муқарриз бояд мақсади баланд бардоштани сатҳи илмии мақоларо дар назар дошта бошанд.
